Voor jou zwijg ik (maar hoe lang?) – 1

Daar staat hij, naakt, compleet naakt, geboeid met zijn handen en nek in een schandblok zoals de middeleeuwse modellen wel eens op eeuwenoude gravures tonen. Zijn rug is gebogen zodat hij in het blok past, zijn benen zijn gespreid doordat zijn enkels vastgeketend zijn met boeien aan twee stalen ringen in de stenen vloer. Hij kan zijn benen niet sluiten, ze staan minstens een meter uit elkaar. Zijn gespierde billen tekenen zich in deze houding goed af en zijn ballen slingeren heen en weer tussen zijn benen. Hoe lang hij hier al zo is vastgemaakt is voor hem een raadsel. Opeens opent een deur en hij hoort een lichte voetstap naderen…

‘Zo, je besluit het hard te spelen… het zou nochtans véél makkelijker zijn alles te vertellen…. De naam, geboortedatum, adres en telefoonnummer van die kut en ik laat je gaan. Zoniet, … dan ga je nog vreselijke uren tegemoet en uiteindelijk zal je het me toch vertellen, goedschiks of kwaadschiks. De keuze is aan jou…’

Die “kut” zoals je zo lieftallig wist te benoemen was mijn ex met wie ik nog een goede verstandhouding had. Door fouten die ze gemaakt had nadat we uit elkaar waren gegaan, had ze een serieuze schuldenberg opgebouwd bij verkeerde mensen. Mensen bij wie je niet in schuld wenst te staan en voor wie jij werkte.
Als ze het adres van haar te weten zouden komen, was er een grote kans dat ze haar zouden ontvoeren om haar dan in een of ander schunnig bordeel jarenlang als prostituee te laten werken en zo haar schulden terug te laten betalen. Dus ik besloot om zo lang ik kon mijn mond te houden, al wist ik dat jij alle mogelijke martelmethoden zou bovenhalen om me zo snel mogelijk alles te laten bekennen wat ik van haar wist.

Het enige wat me enigszins geruststelde is dat ik wist dat je me niet kon ombrengen of blijvende schade kon toebrengen, omdat ik je dan voor het gerecht kon slepen. Maar dat me een aantal pijnlijke uren of dagen te wachten zouden staan, was me al wel helder geworden.

Ik voelde hoe je handen en je scherpe vingernagels over mijn billen krasten, zo langs mijn dijen en tussen mijn benen. Vergeefs probeerde ik mijn benen te sluiten. Je handen vonden mijn dikke ballen en begonnen ze verkennend te betasten.
‘Ik ga je ongelooflijk veel pijn doen aan je kloten, als ik met je klaar ben zullen ze nog wekenlang zeer doen, als ik ze al niet tot pulp geknepen, geslagen en gestampt heb. Wellicht kom je hier uit als een eunuch. Dus wees slim en werk mee. Wie is het en waar woont ze nu?’

‘Vergeet het, kutwijf, … ik los niets, doe met me wat je wil, trut!’ snauw ik, al besef ik direct dat dit niet mijn meest verstandige zet was.

Ik voel je vingers aanspannen rond mijn ballen en je begint ongelooflijk hard te knijpen. Ik gil hoge tonen van pijn en zak door mijn knieën. Genadeloos trek je hard aan mijn balzak en je draait mijn ballen een halve slag. Ik wist niet dat ik zoveel pijn kon ervaren en het gegil en gekrijs weergalmt tegen de muren. De pijn is immens. Mijn ballen voelen aan alsof ze tussen een pletwals hebben gezeten en de pijn straalt uit door mijn benen naar de topjes van mijn tenen, door mijn onderbuik. Ik voel me kotsmisselijk.

‘Zo, meneer denkt dat hij taai is… wel leuk om een uitdaging te hebben’, lach je en de ene na de andere stoot van je gelaarsde voet belandt op mijn op zulke tijd al zo intens gemartelde ballen. Wanhopig probeer ik mijn benen te sluiten, maar ik ben onwrikbaar vastgemaakt. Ik probeer mijn polsen los te trekken uit het schandblok, maar ook dat is vergeefse moeite.

Intussen blijven de vreselijke stampen mijn supergevoelige kloten raken en telkens als een harde trap één van mijn kloten tegen mijn schaambeen perst, zak ik gillend door mijn benen.

Honend hoor ik je lachen en spottend zeg je: ‘Ocharme, doen je kleine balletjes pijn…? Zou je dan niet snel even vertellen wie dat meissie van je was, zodat we haar te grazen kunnen nemen? Vertel me alles en je bent dadelijk los en je kan over tien minuutjes je balletjes op een zakje met ijs leggen en een pijnstiller nemen. Toe, wees slim…’

Alles in mijn lichaam, iedere zenuw zegt me om in te gaan op je aanbod. Maar mijn verstand en mijn gevoel zeggen me om haar niet te verraden. Ik probeer mijn arme ballen even wat rust te gunnen en smeek mijn beul:

‘Alsjeblief, stop even, het doet zo een pijn, alsjeblief, stop… ik zal je iets vertellen’.

Je stopt. Kreunend van pijn hang ik in het schandblok en ik probeer op te staan. Hoe langer ik het volhouden kan, hoe meer tijd mijn ex heeft om haar biezen te pakken en te vluchten. Ik besef echter ten volle dat, hoe hard mijn gevoel en verstand het ook zouden willen, mijn lichaam zal niet eindeloos al deze martelingen kunnen doorstaan. Maar hoe langer ik het volhou, des te meer kans heeft ze tijdig weg te raken. Uiteindelijk blijft mijn verdwijning niet onopgemerkt en zal ze haar conclusies wel kunnen trekken. Al betekent dit dat ik de martelingen nog dagen zal moeten verdragen zonder iets te verklappen, terwijl ik nu al crepeer van de pijn en je nog geen half uurtje bezig bent.

‘Wat heb je me te zeggen? Wie is ze, waar woont ze en wat is haar nummer. NU!!!’ Terwijl je brult, sla je met een rijzweep tegen mijn bungelende, intussen blauw gekleurde balzak. De klap komt hard aan tegen mijn tere ballen en ik zak kreunend terug in elkaar.

‘Ik zal je zeggen, je kan doorgaan met me te martelen maar ik weet niet waar ze woont. We zijn uit elkaar, bitch!’, zeg ik. ‘Durf jij mij bitch te noemen!?’, brul je en met je rijzweep sla je zo hard als je kan tegen mijn gevoelige testikels. Ik gil telkens opnieuw bij elke slag.
Je gaat door. Genadeloos. Nadat je me ontelbare keren met de zweep op mijn testikels hebt gemept, verander je van tactiek. Je grijpt tussen mijn benen mijn pik vast en begint snel heen en weer te gaan met je hand. Ondanks de pijn die mijn balzak en de inhoud ervan teistert, krijg ik snel een harde leuter. Je hand gaat in razend tempo op en neer. Iedere snok voelt pijnlijk aan, maar is op één of andere manier ook erg opwindend.

Even later voel je hoe mijn pik begint te pulseren in je hand. Je stopt met rukken en knijpt keihard in mijn ballen. Mijn zaad spuit alle kanten op, klodders vliegen tegen mijn dijen. Maar ook op je hand en pols belanden er vlokken. Doordat je genadeloos knijpt, krijs ik het uit van pijn en beleef ik totaal geen genot aan wat een pracht van een orgasme had kunnen zijn.

‘Zo, nu je al je zaad weggespoten hebt, ga ik heerlijk verder met je balletjes te martelen. En nu alle opwinding uit je lijf is verdwenen, ga je de pijn véél intenser voelen.’

Je zet je terug achter mij en nog geen seconde later ramt je voet opnieuw tegen mijn beide ballen aan. Jankend en gillend stort ik in elkaar, mijn handen en nek nog vast in het blok en in de onmogelijkheid om mijn benen te sluiten om mijn ballen te beschermen. Je had gelijk, de pijn is nu 10 keer erger … hoe lang zal ik dit volhouden?

johnny