Zomertijd, kennelijk ook de tijd om je Meesteres lof toe te zingen via klapjes. Ervaringsverhalen, altijd leuk. Hierna hebben we er nog 1 in de wachtrij staan (yep, van jou carlos, over Marieke en jezelf) –
Meesteres Jessica en ik zaten op dezelfde middelbare school. Iedereen kende haar, en – uiteraard – niemand kende mij. Het was in ons eindexamenjaar dat we toevallig als enige twee in het fietsenhok waren. Zij ging weg, ik kwam net aan. Ze had een hele stapel boeken, kopietjes en andere zaken bij zich die uit haar handen glipte. Flats! alles op de grond. Ik gooide mijn fiets neer en begon de spullen op te rapen terwijl ik naar haar opkeek. Glimlachend keek ze op mij neer. Ze kon trouwens ook helemaal niet bukken door haar strakke rokje.
“Dank je”, zei ze zacht maar kordaat. Met mijn armen vol kwam ik omhoog, maar ze hield mijn hoofd tegen ter hoogte van haar buik. Ze droeg een naveltruitje, dus mijn ogen waren 5 centimeter van haar zachte, vrouwelijke en heerlijk-ruikend onderlichaam verwijderd!! Mijn wereld stond stil, geluiden verstomden en het enige dat ik rook was Zij. Stevig bleef ze mijn hoofd vasthouden, alsof ze mij in haar geur wilde verdrinken. En ik verdronk. De jongen die ik was stierf, de slaaf die ik werd was geboren…
ronald (van 4M3)