Een fragment uit een BDSM-verhaal over Johnny en Mevrouw:
En plots die namiddag kwam geheel onverwacht mijn moment. Ik was dorre takjes van haar witte rozenstruiken aan het snoeien met een roestvrijstalen snoeischaar. Mevrouw kwam door de tuin gewandeld, in mijn richting. En in een onbedachte opwelling trek ik mijn T-shirt, mijn jeansbroek, tanga en schoenen uit, kniel volledig naakt voor haar neer en reik haar de snoeischaar aan met de woorden:
“Mijn lieve Mevrouw, ik vertrouw U blindelings. Mijn lichaam is het Uwe, doe ermee wat U wenst.”
Ik verbaasde mezelf, maar bedacht me tegelijkertijd dat dit een geniale ingeving van mij was. Dit moest haar overtuigen, beyond all reasonable doubt! Mevrouw schrikt merkelijk van mijn actie, maar herstelt zich ook weer bliksemsnel. Haar blauwe ogen kijken me gefascineerd aan. Ze kijkt naar mijn pik die inmiddels keihard rechtop staat en dan naar de schaar, en weer naar mijn pik. Ze tost de schaar van haar ene hand naar de andere, en weer terug en terug, steeds heen en weer. Alsof ze aan het overwegen is wat ze zou doen. Ik voel mijn maag krimpen bij de gedachte, … ik durf niet verder denken. Ze gaat op één knie voor me zitten en pakt met haar ene hand mijn ballen beet. Met de andere hand brengt ze de schaar richting mijn balzak en … streelt met het koude metaal mijn stijve pik. Het angstzweet breekt me uit. Heb ik haar echt zo verkeerd ingeschat?! Gaat ze werkelijk …!
“Een mooi gebaar, Johnny, maar niet echt slim. Ken je me echt goed genoeg om je ballen aan me toe te vertrouwen? Weet je wel welk risico je hiermee loopt? Echt?!”
Uit mijn kurkdroge keel komt geen enkel geluid en ik kan niet meer dan heftig ja schudden met mijn hoofd. Ze staat weer op en gooit de schaar achteloos voor me op de grond. Haar mondhoeken vertonen nu een geamuseerde glimlach.
“Je hebt lef, Johnny, dat moet ik je toegeven. Maar leg nooit je lijf in de handen van iemand waarvan je niet 100% zeker weet dat die je wensen ook zal respecteren. Ik heb je nooit horen zeggen dat je als eunuch verder door het leven wou én je hebt mij nooit horen zeggen dat ik niet van eunuchs hou, toch?”
Een fragment uit een fictief – misschien voor sommigen wat extreem – verhaal, maar wel met een boodschap: als je je lijf en geest in iemands handen legt dan kan je maar beter zeker zijn dat jouw wensen gerespecteerd worden. Dat is een kwestie van vertrouwen, iets wat zich opbouwt met duidelijk maken wat je zoekt, checken of de ander je goed begrepen heeft en ook dat wil geven wat je verlangt. En verder … nog meer vertrouwen en wederzijds respect.
Als je ballen je lief zijn, denk er dan niet mee maar doe dat met je hoofd;-)
Sebastianus
Voor Stichting Info BDSM
