Zonder de ring met het gewicht te verwijderen word ik uit het schandblok bevrijd. Rechtkomen doet pijn, pijn in mijn onderrug en nog veel extremere pijn in mijn ballen bij iedere stap die ik moet zetten, terwijl ze me met mijn polsen geklemd wegleiden. Bij iedere beweging die ik maak tijdens het stappen schommelt het zware gewicht tussen mijn benen en de pijn in mijn ballen is zo intens dat de tranen non-stop uit mijn ogen vloeien.
De drie mannen leiden me naar een ruimte die aangrenzend is aan mijn martellocatie. Ik word met mijn rug tegen een kruis geduwd dat stevig in de muur verankerd is met stalen bouten. Mijn handen worden onwrikbaar geboeid met polsboeien, mijn benen worden eveneens vastgezet zodat mijn onderlijf volledig weerloos en vrij bereikbaar is.
Stephanie komt binnen en begint te lachen als ze me ziet staan. Ze kijkt naar mijn van pijn verwrongen gelaatsuitdrukking. Dan staart ze naar mijn intieme delen. Mijn pik hangt er zielloos bij; gekrompen, slechts zo groot als een stevige garnaal. Mijn balzak is uitgetrokken, blauw-zwart gekleurd en mijn ballen zijn uitermate gezwollen.
Met venijnige stem hoor ik haar zeggen: ‘Zo, eindelijk kan ik eens echt fatsoenlijk beginnen met je ballen te vernietigen. Aangezien je toch niet wil zeggen waar dat ex-kutje van je zich verstopt, ga ik je zo venijnig mogelijk martelen, zodat je maximale pijn beleeft.’
‘Maar … als je toch van gedacht zou veranderen, weet dan dat ik ook heel lief voor je kan zijn en misschien kun je je tere balletjes wel behouden, wie weet…’ Terwijl ze dit zegt nadert ze knielend voor mijn kruis.
Je mond nadert mijn geslacht en je neemt mijn slappe pik tussen je lippen. Je stroopt met je vingers mijn voorhuid naar achter en je tong glijdt over mijn gevoelige eikel. Met je andere hand omvat je het touw dat het gewicht met de ring verbindt en je bevrijdt mijn ballen van het folterende gewicht. Dit is overheerlijk, na al de extreme martelingen aan mijn ballen is het fantastisch lekker om je warme mond om mijn intussen al stevig gezwollen pik te voelen.
Ik kijk naar beneden en zie je recht in je ogen terwijl je mijn paal tussen je lippen hebt en fanatiek aan het zuigen bent.
Je fluistert: ‘Toe, vertel me waar ze is’.
Ik schud neen met mijn hoofd … Je zuigt nog iets harder en van puur genot kantel ik mijn hoofd achterover. Dan, opeens schiet een vreselijke pijn me door mijn hele lichaam. Je hebt je tanden dichtgeklapt in het meest gevoelige vlees van mijn lichaam, je tanden bijten hard in mijn eikel en ik gil het uit van pure pijn.
Om het nog erger voor me te maken heb je het touw waarmee het gewicht aan mijn ballen laten vallen en heb ik het gevoel dat mijn ballen gewoon van mijn lichaam gescheurd worden. Mijn pijnkreten weergalmen in de ruimte en ik hang even later slap aan het kruis… buiten westen.
Ik schrik wakker als de emmer koud water over me heen gutst. Dadelijk voel ik de pijn opnieuw in mijn ballen en eikel.
Stephanie staat grijnzend voor me.
‘Zo, nu is het tijd voor het echte werk’ lacht ze.
Ze maakt de ring rond mijn ballen los en verlost me van het folterende, 10 kilogram zware gewicht. Even ben ik opgelucht, al weet ik dat dat niet veel goeds voorspellen zal en de martelingen zo dadelijk in volle hevigheid terug zullen starten. Ik hoop intussen maar dat Liselore kon ontsnappen.
Wat ik niet weet is dat Liselore intussen het geld heeft opgehaald bij onze vrienden en met haar zus in de auto zit richting Zuid-Frankrijk. Ze naderen intussen de Belgisch-Franse grens. Ze heeft haar gsm intussen weggegooid en een andere prepaid-kaart gekocht, voor alle zekerheid zodat ze niet getraceerd zou kunnen worden. Tranen wellen op in haar ogen als ze beseft dat ik in handen gevallen ben van de organisatie waar zij zoveel schulden bij heeft. Ze zegt tegen haar zus Sonja dat ze terug wil, dat ze niet wil dat ik opdraai voor de gevolgen van haar daden. “Als ze John hebben gaan ze hem echt martelen, dat besef je toch hé” zegt ze tegen Sonja.
‘Ja, én? Wil jij liever zijn plek innemen? Wie weet wat ze met een jonge vrouw als jij allemaal zullen doen? Laat hem maar mooi daar blijven. Hij is hen niets verschuldigd dus hem zullen ze nooit zo hard aanpakken als dat ze met jou zouden doen…’ Wenend zwijgt Liselore, al denkt ze er heel anders over.
Stephanie is intussen opnieuw begonnen met in mijn ballen te knijpen. Ze neemt ze tussen haar vingers om ze te pletten, laat ze in haar handen rollen en knelt ze tegen elkaar. Elke zenuw in mijn teelballen zendt duizenden pijnprikkels doorheen mijn hele lichaam. Ik kronkel van pijn aan het kruis, ik gil me te pletter, krijs, smeek om genade.
Je blijft doorgaan en trekt je niets aan van mijn smeekbedes, integendeel, ik zie hoe je met jouw linkerhand tussen je dijen begint te wrijven terwijl je rechterhand zijn folterende werk verderzet en mijn ballen blijft fijnknijpen. Dit windt je zichtbaar op, je geniet ten volle van de pijn die je me toebrengt. Dan stopt je opeens. Je gaat een meter van me afstaan en je voet flitst omhoog. De ballbusting is opnieuw begonnen, huilend hang ik aan het kruis terwijl de ene na de andere trap genadeloos in mijn ballen terecht komt.
Je gaat zo een half uur minstens door, afwisselend met in mijn ballen te slaan met je vuist, te stampen en te knijpen.
Ik ga door de hel, mijn wangen zijn nat van de tranen, mijn stem is schor van het gillen en de pijn is amper te dragen. Ik wou dat ik dood was op dit moment. Dan stop je en wandel je even naar buiten, zo heb ik de kans om te bekomen maar niet voor lang. Als je terug binnen komt heb je een toestel bij dat me opnieuw doet sidderen van angst.
‘Dan doen we het zo maar’ … een half uur ballbusten is best wel vermoeiend, ik vind dat ik toe ben aan een beetje rust, grijns je.
Je stroopt mijn voorhuid naar achter en zet een metalen, getande bijtende klem op mijn gevoelige eikel. Pijn schiet door mijn pik als de tanden zich vastklemmen in het gevoelige vlees. Twee andere, identieke klemmen plaats je op mijn dikke, pijnlijk gezwollen ballen. De klemmen zijn verbonden met draden aan een kastje. Je gaat zitten in een stoel voor me en je neemt het kastje in je handen.
‘Elektro-torture is fantastisch, je kan iemand intens veel pijn toebrengen, maar het laat totaal geen sporen na. Ideaal toch voor zwijgzame smeerlappen als jij, niet?’ lach je terwijl je de knop omdraait en de stroom door mijn pik naar mijn beide ballen vloeit. Je draait de knop tot maximale stand en ik gil het uit terwijl mijn lichaam schokkend aan het kruis hangt.
‘Zo, dit hou ik makkelijk enkele uurtjes vol’ lach je …
